ΕΡΓΑΣΙΑ >> 1. Διαβάστε το άρθρο «Ο Νόμος του Τρίτου Μέρους».

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ

Η βία και η διαµάχη µεταξύ ατόµων και εθνών υπάρχουν εδώ και αιώνες και τα αίτιά τους παρέµεναν ένα απόλυτο µυστήριο, ένα µυστήριο που έλυσε τελικά η Σαηεντολογία.

Αν η Χαλδαία μπόρεσε να εξαφανιστεί, αν η Βαβυλώνα κατάφερε να γίνει στάχτη, αν η Αίγυπτος κατάντησε άγονη γη, αν η Σικελία με τις εκατόν εξήντα ευημερούσες πόλεις κατάντησε λεηλατημένο ερείπιο πριν από το έτος 0 και σχεδόν έρημος από τότε –και όλα αυτά παρά το έργο, τη σοφία, τις καλές ευχές και την πρόθεση κάποιων ανθρώπων, τότε πρέπει να έπεται, όπως το σκοτάδι έπεται του ηλιοβασιλέματος, ότι κάτι είναι άγνωστο στον άνθρωπο, κάτι που αφορά όλα του τα έργα και τις μεθόδους. Και ότι αυτό το κάτι πρέπει να είναι τόσο ολέθριο και να διαχέεται παντού σε τέτοιο βαθμό, που να καταστρέφει όλες του τις φιλοδοξίες και τις ευκαιρίες πολύ πριν την ώρα τους.

Κάτι τέτοιο θα πρέπει να είναι κάποιος φυσικός νόμος που δεν τον είχε φανταστεί.

Και, όπως φαίνεται, υπάρχει ένας τέτοιος νόμος, ο οποίος επιλύει αυτές τις καταστάσεις που είναι ολέθριες, άγνωστες και αφορούν κάθε ασχολία.

Ο νόμος έχει ως εξής:

ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΜΑΧΗ, ΠΡΕΠΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΝΑ ΕΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ Ο ΡΟΛΟΣ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟΣ.

ή

ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΜΙΑ ΔΙΑΜΑΧΗ, ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ Ο ΡΟΛΟΣ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΕΝΕΡΓΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ.

ή

ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΣ ΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΔΥΟ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΔΙΑΜΑΧΗ, ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΔΙΑΜΑΧΗ.

Είναι πολύ εύκολο να καταλάβουμε ότι ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που μαλώνουν υπάρχει διαμάχη. Το κάνουν πολύ φανερά. Αυτό που είναι πιο δύσκολο να καταλάβουμε ή να υποπτευθούμε είναι ότι υπήρξε κάποιο Τρίτο Μέρος που υποκίνησε ενεργά τον καβγά.

Το συνήθως υπεράνω υποψίας και «εκλογικευμένο» Τρίτο Μέρος, ο παριστάμενος που αρνείται οποιαδήποτε ανάμειξη με το θέμα, είναι πράγματι εκείνος που δημιούργησε τη διαμάχη.

Το αθέατο Τρίτο Μέρος, που κατά καιρούς φαίνεται να υποστηρίζει τη μια πλευρά μόνο, θα αποκαλυφθεί ως ο υποκινητής.

Αυτός είναι ένας χρήσιμος νόμος για πολλούς τομείς της ζωής.

Είναι η αιτία του πολέμου.

Βλέπει κανείς δύο ανθρώπους ν’ ανταλλάσσουν βρισιές και να έρχονται στα χέρια. Δεν υπάρχει κανένας άλλος εκεί γύρω. Αυτοί, επομένως, «προκάλεσαν τον καβγά». Υπήρχε όμως κάποιο Τρίτο Μέρος.

Ακολουθώντας τα χνάρια αυτών των περιστατικών, ανακαλύπτει κανείς απίστευτα δεδομένα. Αυτό είναι το πρόβλημα. Κάτι που φαίνεται απίστευτο απορρίπτεται πάρα πολύ εύκολα. Ένας τρόπος για να κρύψει κανείς πράγματα είναι να τα κάνει να φαίνονται απίστευτα.

Ο Υπάλληλος Α και ο Κλητήρας Β διαφωνούν. H διαμάχη φουντώνει ανάμεσά τους. Ο ένας κατηγορεί τον άλλον. Κανείς από τους δύο δεν έχει δίκιο, κι έτσι η διένεξη δεν επιλύεται, αφού δεν έχει εξακριβωθεί το αληθινό της αίτιο.

Κάποιος εξετάζει μια τέτοια υπόθεση εξονυχιστικά. Ανακαλύπτει κάτι το απίστευτο. Η σύζυγος του Υπαλλήλου Α κοιμόταν με τον Κλητήρα Β και παραπονιόταν στον έναν για τον άλλο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Ο Αγρότης Κ και ο Γαιοκτήμονας Λ είναι στα μαχαίρια επί χρόνια· βρίσκονται σε συνεχή έριδα. Υπάρχουν εμφανή, λογικά αίτια για τη διαμάχη. Ωστόσο, εξακολουθεί να μην επιλύεται. Μια προσεκτική έρευνα οδηγεί στον Τραπεζίτη Μ. Αυτός, εξαιτίας των απωλειών που προκαλεί η φιλονικία, μπορεί τώρα να δανείζει στον καθένα τους χρήματα, ενώ εξακολουθεί να υποδαυλίζει τη διένεξη. Επίσης, αν χάσουν και οι δύο, θα κατάσχει ολόκληρη τη γη τους.

Αυτό εκτείνεται και σε ευρύτερη κλίμακα. Στη Ρωσία, το 1917, οι δυνάμεις της επανάστασης και η κυβέρνηση ήταν σε διένεξη. Οι λόγοι είναι τόσοι πολλοί, που είναι εύκολο ν’ απορροφήσουν την προσοχή μας. Όμως μόνο όταν ήρθαν στο φως τα επίσημα κρατικά έγγραφα της Γερμανίας, κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, αποκαλύφθηκε ότι η Γερμανία είχε βοηθήσει στη διοργάνωση της εξέγερσης και έδωσε χρήματα στο Λένιν για να την ξεκινήσει, στέλνοντάς τον μάλιστα στη Ρωσία μέσα σ’ ένα συσκοτισμένο τρένο!

Εξετάζουμε τις διαπροσωπικές φιλονικίες, τις διαμάχες μεταξύ ομάδων και τις μάχες μεταξύ εθνών και ανακαλύπτουμε, αν ψάξουμε, το Τρίτο Μέρος το οποίο δεν υποψιάζεται κανείς από τους δύο αντιπάλους ή το οποίο, ακόμη κι αν το υποψιαστούν, το απορρίπτουν ως «αποκύημα της φαντασίας». Ωστόσο, η προσεκτική εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων τελικά το επιβεβαιώνει.

Αυτό το δεδομένο είναι απίστευτα χρήσιμο.

Στους συζυγικούς καβγάδες, η σωστή προσέγγιση κάποιου ατόμου που παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες είναι να βάλει και τους δύο συζύγους ν’ αναζητήσουν προσεκτικά το Τρίτο Μέρος. Στην αρχή, μπορεί να καταλήγουν σε πολλούς λόγους. Αυτοί οι λόγοι όμως δεν είναι όντα (άνθρωποι). Ψάχνει κανείς για ένα Τρίτο Μέρος, ένα πραγματικό ον. Όταν βρουν και οι δύο το Τρίτο Μέρος και είναι σίγουροι για την πιστότητα των αποδεικτικών στοιχείων, αυτό θα σημάνει και το τέλος του καβγά.

Μερικές φορές δύο άτομα που καβγαδίζουν αποφασίζουν ξαφνικά να επιλέξουν κάποιον για να του ρίξουν το φταίξιμο. Αυτό σταματά τον καβγά. Μερικές φορές όμως ο τρίτος που βρίσκουν δεν είναι το σωστό άτομο, και από κει κι έπειτα γίνονται περισσότεροι καβγάδες.

Δυο έθνη που είναι στα μαχαίρια θα πρέπει να επιδιώξουν να συζητήσουν μεταξύ τους, να κάνουν μια πολύ προσεχτική εξέταση και να εντοπίσουν το πραγματικό Τρίτο Μέρος. Πάντα θα βρουν κάποιον, αν κοιτάξουν προσεκτικά, και μπορούν να βρουν τον σωστό. Γιατί όντως υπάρχει.

Είναι πιθανόν να υπάρχουν πολλές τεχνικές μέθοδοι επίλυσης που θα μπορούσε να δημιουργήσει και να αναφέρει κανείς σε γενικές γραμμές σχετικά μ’ αυτό το θέμα.

Υπάρχουν πολλά παράδοξα φαινόμενα που συνδέονται μ’ αυτό το ζήτημα. Όταν δύο άτομα έχουν εντοπίσει με ακρίβεια το Τρίτο Μέρος, συνήθως δεν το πολεμούν καθόλου, μόνο το αποφεύγουν.

Οι συζυγικές διαμάχες είναι κάτι το συνηθισμένο. Μπορούν να σωθούν γάμοι αν και οι δύο σύζυγοι εξετάσουν πραγματικά και βρουν ποιος προκάλεσε τη διαμάχη. Μπορεί να έχουν υπάρξει πολλοί υπαίτιοι σ’ ολόκληρη την πορεία ενός γάμου, αλλά μόνο ένας κάθε φορά.

Οι καβγάδες ανάμεσα σ’ ένα άτομο και έναν οργανισμό προκαλούνται σχεδόν πάντα από κάποιο Τρίτο Μέρος, άτομο ή ομάδα. Ο οργανισμός και το άτομο θα πρέπει να συζητήσουν και να εντοπίσουν το Τρίτο Μέρος, παρουσιάζοντας ο ένας στον άλλο όλα τα δεδομένα που έχει πάρει ο καθένας τους απ’ αυτό.

Θα μπορούσε ν’ αποκαταστήσει κανείς την ομόνοια ανάμεσα στους ταραχοποιούς και στις κυβερνήσεις αν μπορούσε να βάλει αντιπροσώπους και των δύο να πουν ο ένας στον άλλο ποιος του είπε τι.

Οι συζητήσεις αυτού του είδους ασχολούνται συνήθως μόνο με τις αλληλοκατηγορίες, τις συνθήκες ή τις αδικίες. Για να έχουν επιτυχία, πρέπει να ασχολούνται μόνο με όντα.

Θα μπορούσε να νομίσει κανείς ότι αυτή η θεωρία ισχυρίζεται επίσης ότι δεν υπάρχουν άσχημες συνθήκες που προκαλούν διαμάχες. Υπάρχουν. Αλλά αυτές μπορούν συνήθως να λυθούν με συζήτηση, εκτός κι αν ένα Tρίτο Μέρος παρακινεί τη διαμάχη.

Από την ιστορία έχουμε μια πολύ δυσάρεστη άποψη για το παρελθόν, επειδή η εξιστόρησή της γίνεται με βάση τις αλληλοκατηγορίες δύο αντιπάλων, χωρίς να έχει εντοπιστεί το Τρίτο Μέρος.

Τα «βαθύτερα αίτια» του πολέμου θα έπρεπε να λέγονται «αθέατοι υποκινητές».

Δεν υπάρχουν διαμάχες που να μην μπορούν να επιλυθούν, εκτός κι αν οι αληθινοί υποκινητές τους παραμένουν αθέατοι.

Αυτός είναι ο φυσικός νόμος που αγνοούσαν τόσο οι αρχαίοι όσο και οι σύγχρονοι.

Και, επειδή τον αγνοούσαν και ξεστράτιζαν αναζητώντας διάφορους άλλους «λόγους», ολόκληροι πολιτισμοί αφανίστηκαν.

Αξίζει να τον γνωρίζετε.

Αξίζει να εφαρμόζεται κάθε φορά που προσπαθεί κάποιος να φέρει ειρήνη.

η αρχαία ονομασία της περιοχής που βρισκόταν στο μυχό του Περσικού Κόλπου, νότια της Βαβυλωνίας. Οι Χαλδαίοι κατέκτησαν τη Βαβυλωνία περί το 600 π.Χ. και εγκαθίδρυσαν τη Χαλδαϊκή Αυτοκρατορία (περ. 625–538 π.Χ.). Η Χαλδαία επεκτάθηκε και έγινε το κέντρο του πολιτισμένου κόσμου μέχρι την κατάκτησή της από τους Πέρσες το 539 π.Χ.

πρωτεύουσα της Βαβυλωνίας, αρχαίας αυτοκρατορίας στην νοτιοδυτική Ασία (στην περιοχή του σημερινού Ιράκ) που άκμασε περίπου από το 2100 ως το 689 π.Χ. Η Βαβυλώνα, η πιο σημαντική πόλη στη δυτική Ασία εκείνη την περίοδο, ήταν γνωστή για τους μεγαλοπρεπείς ναούς και τα θαυμαστά παλάτια της.

μεγάλες περιοχές, ιδιαίτερα αποξηραμένες, μη καλλιεργήσιμες με λίγη βλάστηση.

Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν (1870-1924), Ρώσος ηγέτης της κομουνιστικής επανάστασης του 1917 ο οποίος, μέσω βίας και τρόμου, έγινε στη συνέχεια δικτάτορας της ΕΣΣΔ (Ένωσης Σοσιαλιστικών Σοβιετικών Δημοκρατιών, ομάδας κρατών που έλεγχε παλαιότερα η Ρωσία) από το 1917 ως το 1924.

μεμονωμένη πληροφορία που παρουσιάζεται ή ισχύει ως γεγονός.

πράγματα που φαίνονται ή γίνονται αντιληπτά ή παρατηρούνται. Μεμονωμένα γεγονότα, συμβάντα ή αλλαγές όπως γίνονται αντιληπτά από κάποια από τις αισθήσεις ή από τη διάνοια. Ισχύει κυρίως για ένα γεγονός ή συμβάν του οποίου τα αίτια ή η εξήγηση παρατηρείται ή περιγράφεται επιστημονικά.